Obchodziliśmy Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”. Mimo trudnej sytuacji epidemiologicznej uczciliśmy to ważne wydarzenie m.in. przez zapalenie znicza na grobie pochodzącej z Przyszowej Genowefy Kroczek „Lotte”.
Pamięć „Żołnierzy Wyklętych” poruszana była podczas zdalnego nauczania m.in. na lekcjach historii, lekcjach wychowawczych, języka polskiego. Na kółku historycznym zainteresowani uczniowie poznali postać Genowefy Kroczek pseudonim Lotte. Wreszcie 1 marca przedstawiciele uczniów w towarzystwie opiekuna zapalili znicz na Jej grobie, który znajduje się cmentarzu w Przyszowej.
Przy okazji tego szczególnego dnia, upamiętnienia bohaterów walczących o wolną Polskę, przedstawiciele uczniów zapalili znicz również przy Dębie Pamięci, który od trzech lat rośnie przed naszą szkołą. Poświęcony jest urodzonemu w Stroniu rotmistrzowi Kazimierzowi Marszałkowiczowi, ofiara zbrodni katyńskiej z II wojny światowej. W kwietniu będziemy wspominać zbrodnię NKWD dokonaną na polskich oficerach z 1940 roku. Wówczas ponownie oddamy hołd rotmistrzowi Kazimierzowi Marszałkowiczowi. Pamiętajmy o bohaterach walczących za Polskę!
Genowefa Kroczkówna „Lotte” (znana też jako „Lotka” i „Lutka”):
urodziła się 14 czerwca 1919 r. w Przyszowej. Była pielęgniarką i sanitariuszką Zielonego Krzyża, a także komendantką sekcji sanitarnej oddziału Wojciecha Dębskiego „Bicza”. Ranna podczas obławy 15 maja 1945 r., została następnie zastrzelona przez funkcjonariusza UB z Limanowej – Tadeusza Lecynia ps. „Czapka”, dawnego partyzanta „Bicza”.
Kim są „Żołnierze Wyklęci”?
Żołnierze Wyklęci byli żołnierzami polskiego powojennego podziemia niepodległościowego i antykomunistycznego, którzy stawiali opór sowietyzacji Polski i podporządkowaniu jej ZSRR. Walcząc z siłami nowego agresora, musieli zmierzyć się z ogromną, wymierzoną w nich propagandą Polski Ludowej, która nazywała ich „bandami reakcyjnego podziemia”. Z kolei osoby działające w antykomunistycznych organizacjach i oddziałach zbrojnych, które znalazły się w kartotekach aparatu bezpieczeństwa, określono mianem „wrogów ludu”. Mobilizacja i walka Żołnierzy Wyklętych była pierwszym odruchem samoobrony społeczeństwa polskiego przeciwko sowieckiej agresji i narzuconym siłą władzom komunistycznym, ale też przykładem najliczniejszej antykomunistycznej konspiracji zbrojnej w skali europejskiej, obejmującej teren całej Polski, w tym także utracone na rzecz Związku Sowieckiego Kresy Wschodnie II RP. W antykomunistycznym podziemiu walczyły także kobiety, w zasadzie dziewczyny - Panny Wyklęte, Dziewczyny Niezłomne.
Uczestników ruchu partyzanckiego określa się też jako „żołnierzy drugiej konspiracji” lub „Żołnierzy Niezłomnych”. Sformułowanie „Żołnierze Wyklęci” powstało w 1993 roku – po raz pierwszy użyto go w tytule wystawy „Żołnierze Wyklęci – antykomunistyczne podziemie zbrojne po 1944 r.”, zorganizowanej przez Ligę Republikańską na Uniwersytecie Warszawskim. Jego autorem był Leszek Żebrowski.
(na podstawie: /www.prezydent.pl/kancelaria/zolnierze-wykleci/kim-byli-zolnierze-wykleci).
